اگر عزیزی را گم کرده باشید، چه می‌کنید؟
آسوده و بی‌خیال می‌نشینید تا کم کم فراموشش کنید؟
یا برای یافتن او همه تلاش خود را به کار می‌برید.
از این و آن سراغش را می‌گیرید.
شب و روزتان را به جستجوی او می‌گذرانید...
تا آن که او را بیابید یا نشانی از او پیدا کنید؟
اگر کسی را دوست داشته باشید و بدانید که او نیز به شما بسیار علاقه‌مند است، آنقدر که از بیماری شما بیمار می‌شود و از خوشحالی شما خوشحال، چه می‌کنید؟
تنها به زبان این دوستی را ابراز می‌کنید؟
یا در عمل، محبت خود را به او نشان می‌دهید؟
پیوسته در پی جلب رضایت او هستید، به مناسبت‌های مختلف برای او هدیه می‌برید، لباسی را می‌پوشید که او دوست دارد، از عطری استفاده می‌کنید که او می‌پسندد و ...
اگر بدانید، که برای حل مشکلاتتان می‌توانید به کسی مراجعه کنید که آماده کمک به شما می‌باشد و برای ارتباط با او گفتن یک سلام کافی است، چه می‌کنید؟
آیا از کنار این موضوع بی‌تفاوت گذر می‌کنید؟ یا تمام تلاش خود را برای استفاده از این فرصت به کار می‌برید؟
اکنون ما که می‌گوییم
در انتظار امام زمانمان نشسته‌ایم،
او را به جان دوست داریم،
گره مشکلاتمان به دست او باز می‌شود،
چگونه‌ایم و چه می‌کنیم؟
هر صبح :
* با سلام بر او روزمان را شروع کرده و آمدنش را از خدا بخواهیم
* برای سلامتیش صدقه دهیم
* اعمال خوب و خیر خود را (همچون مهربانی به والدین، کمک به همنوع،زیارت اماکن مقدس و ...) به نبابت از امام زمان ارواحناه فداء انجام دهیم
و مهم‌تر آن که:
* آنگونه که او پسندد زندگی کرده و عمرمان را سپری کنیم.
امام زمان(عج):
" ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطره نبرده‌‌ایم ... "
بیائید ما نیز یاد او را از خاطر نبریم و برای آمدنش دعا کنیم ...
سلام و عرض ادب
ایام ولادت زیباترین مولود و بهترین آفریده خدا مبارک
التماس دعا